Tüm olumsuzluklarına karşı tutunmaya çalışıyorum işte…
Nefes alıp vermenin dahi lüks sayıldığı bu günlerde giderek ağırlaşan o en temel yaşamsal haklarımız dahi göz göre göre elimizden alınırken ve ses bile çıkaramazken öyle derken böyle derken bahar geliyor sevgili okur..
Ve ben göğüs kafesimi genişleten ufacık bir gün ışığıyla bile mutlu olabildiğimi fark ettiğim için şanslı sayıyorum hala kendimi. Adım Pollyanna değil ama felsefemiz benziyor olabilir.
Benzesin de zararı yok.
Neden biliyor musun.. Onlar gibi olamam ben. Kim onlar? Şöyle söyleyelim,
Bahar geliyor; terasımda saksılarım hazır. Yeni toprağım, gübrem, ekeceğim onlarca çiçeğim.. Birkaç gün sonra bir sürü çiçek ekeceğim ellerim mis gibi çiçek kokacak. Ama onlar ellerim çiçek koktuğu "çiçekleri kopardı" diye suçlayacaklar yine beni.
Çünkü düşünmeyecekler bir gün önce çiçek ekmiş olabileceğim seçeneğini.
Çünkü Böyleler. Ama ne var biliyor musun? Onlar hep varlar. Hep de olacaklar.. Kabul ettim.
Baharın gelişini,
yeşil eriği,
çileğin o mis kokusunu elbette mahvetmeyeceğim.
Ne münasebet zaten, bıraktım; onlar debelensin kıştan kalan çamurlu çukurlarında..
Ben papatyalardan saçlarıma tacımı yapmaya başladım bile..
Bu yazıdan hemen sonrada çimenlere uzanıp gökyüzünü seyretmeye başlayacağım..
Masmavi, bembeyaz..
Hoş geldin Bahar.. Uzun kal..
Antika Ayna,
Syg,
