Vücutlarınızda yerini unutmuşsunuz sanki..
Sahi neredeydi sizin “şah” değil “ar” damarlarınız?
Yalan söylemeyin, sizi çok seven önemseyen insanlara hele hiç. Çok pis kokuyor çünkü..
Mide bulandırıyor benim sevgim ile birleştiğinde..
Sevmiyorsanız sevmeyin ama onu seviyormuş gibi de yapmayın. Kandırmayın.
Şahsi çıkarlarınız için bırakın artık şunu da insan kullanmayın!
Evdeki koltuklarınızdan bir farkı olmalı hayatlarınızdaki insanların.
Ya Öyle bir şeysiniz ki siz, Sorsam dilinizden düşmeyen türlü türlü ayetler,
Baksam elleriniz hep semada; dua düşmüyor dilinizden.
Ya nasıl bir ibadet şeklidir ki; yalan dolan akıyor Amin diyen yüzlerinizden…
Ben anlıyorum ki, Benim kitabımda yazan kul hakkının, bunların kitaplarında sayfaları eksik sevgili okur.
Ya da diyorum, inandığımız kitap da farklı isim de…
Bende çünkü kullanılan şeylerin adı eşya, onlarda insan,
Bende mesela sevip 3 kere başımızın üstünde taşıdığımız şeyin adı ahde vefa, onlarda statü, para.
Ben de zaman harcadığım şeyin adı emek, onda yapmazsan yapma...
Ben de seviyorum mübarek ve kutsal, onda kelime dahi bulamıyorum karşılığına..
Velhasıl Çok sevdiğiniz birini uğurlamak mecburiyeti diye bir his var sevgili okur…
Ölmeden uğurlamak… Toprağın dahi aşar boyunu öyle bir veda şeklidir bu.
Ne diyelim..
Hak ettiğimiz demeyeceğim çünkü hak ettiğimiz değildi bu..
Ama göreceğimiz diyebilirim, göreceğimiz değer de eder de buymuş.. Bu kadarmışız.
Çünkü kitaplarımız farklıymış. Mezheplerimiz dardır bizim onların ki genişmiş..
Olsun varsın..
Açık olsun yolları, yordamları..
Bol olsun hayatlarında koltuk vari kullanıma açık insanları.
Ben artık kaldırdım oturtmuyorum hiçbirini üzerimde…
Yani demem o ki; bir kez daha haklı olmanın ağır yükü kaldı üzerimde..
Syg,
Anitka Ayna 2021
