Bugün sevgili okur hava güzel keyfimiz yerinde yine.. Sanırım yaş aldıkça, doğanın her yönü ile güzellikleri gülümsememize yeter oldu....

3 gece üst üste rüyasında sevdiği kadını görünce; utancından diğer gün pijaması ile değil de takım elbisesi ile yatmış Oğuz Atay.. Yatmış...

Vücutlarınızda yerini unutmuşsunuz sanki.. Sahi neredeydi sizin “şah” değil “ar” damarlarınız? Yalan söylemeyin, sizi çok seven önemseyen...

Uzun olmuş içimizi dökmeyeli sevgili okur.. Onu bile unuttuk sanki.. Dert anlatmaktan mı bunaldık dinlemekten mi sıkıldık, duygularımız...

Tüm olumsuzluklarına karşı tutunmaya çalışıyorum işte… Nefes alıp vermenin dahi lüks sayıldığı bu günlerde giderek ağırlaşan o en temel...

Katlanarak büyüme anlamına gelen bu terim çoğu kez finansal cümleler ile süslense de esası duygularımıza hislerimize dayanır. Özellikle...

Cemal Süreya dediği için değil de.. Bir bırakın şu kuşlar uçsun, Çay tomurcuğu ile alsın demini, güzel koksun.. Mevsimler geçişleri ile...

Hileli oyunlar oynuyoruz sevgili okur, arkadan dolaşıyoruz. Dolaştığımız o arka yollarda önümüze çıkan her şeyi darmadağın ediyoruz. Kim...

Yanımda sıcacık kahvem, etrafta dağınık bir sürü altı çizili kitabım.. Ve onlara eşlik eden mis kokulu mumlarım var… Gecenin hakkını tam...

Bu gibi durumlarda malzemenin dik durabilmesi için 3 bacağında eşit ve dengede olması beklenir. Ancak matematik mantıkla birleşince...

İnsan unutuyor arkadaşım.. bu muhteşem sosyal varlık var ya defalarca yapılan iyiliği defalarca affedilen kırgınlıkları vefayı unutuyor.....

Yaş kaç olursa olsun her gün öğrenmeye, tanımaya devam ettiğin şeyin adına hayat deniyor işte sevgili okur.. Bu, jet hızıyla geçen zaman...

Doğru düzgün hatırlayamadığımız çocukluğumuzu neden bu kadar özleriz ki.. Öyle bir özlemek ki hemde; biz çocukken ile başlayan cümleler...

Bitmiyor insanın isteme hali. Pes artık dediğim günlerden herhangi biri bugün. Ve anlamadığım bir hızda giderek kabalaşan destursuz...

Biliyor musun sevgili okur.. Sevgi beş harftir; aynı beş harf olan ekmek gibi. Evet ekmek gibidir sevgi.. Şayet tutamaz düşürürsen...

Hikaye bir Rum köyünde geçiyor... Delikanlı çok küçük yaşta kaybediyor babasını.. Ve tabi ardından silik bir sürü bölük pörçük hatıra.....

Sanırım, Aşığı olduğum bu kenti ben artık sevmiyorum da istemiyorum da.. Giderek bencilleşen bilinçli bir yalnızlığı seçen bu şehrin bu...

Diyorum ki bir salın gitsin.. Bir bırakın kuşlar uçsun, çay sallama olmasın tomurcuğu ile alsın demini.. Mis gibi koksun.. Mevsimler...

İşten çıktım zaten son zamanlarda yapabildiğim en iyi şey çalışmak.. Çok çalışmak.. Sanırım çoğu zaman böyleydim zaten. Etrafımda çoğu...

Bir özel sektör çalışanıyım, kapital düzenin sert geçen cinslerinden.. İnsan satmak dışında her şeyi nasıl daha iyi satabiliriz, x kişi...