Kur masanı sıyır pantolon paçalarını, aç uzun güzel saçlarını…

Uzun olmuş içimizi dökmeyeli sevgili okur..

Onu bile unuttuk sanki.. Dert anlatmaktan mı bunaldık dinlemekten mi sıkıldık, duygularımız farklı hislere mi evrildi?

Bilemiyorum gerçekten.

Ama neyse ki hala iyi bir şarkı da kalbimin sızısı buralardasın diyor bana..

Bu his öyle bir şey ki; sanki içimden tamamen giderse yok olacakmışım gibi, bir işe yaramazmışım gibi..

O yüzden hala dolan gözlerim, incinen kalbim, heyecandan titreyen ellerim durun durduğunuz yerde, gitmeyin. Beni ben yapan en güzel şeylersiniz.

...

Son aylarda içimde bir şeyler var sevgili okur.

Toplayıp tası tarağı bi gidesi bi kaybolası var. Şöyle bir öğlen deniz kenarına bir rakı masası kurası var. Ayakkabılarımı çıkarıp kumlara değdirdiğim ayaklarım, sıyırdığım pantolon paçam, saldığım ve hafif rüzgarla uçuşan dağınık saçlarımla şarkılar söyleyesim var..

Öyle bağır çağır değil yanlış anlaşılmasın; sessizce usulca.. Çay bardağımdaki rakıyı bastırmadan. Şurada gördüğünüz masayı kurup, oturup, oradan da kalkmayasım var.

Sadece Deniz’i dinleyip, en fazla çalan sıradaki şarkıyı mırıldanayım isteyen bir kalp var içimde işte.

Aslında çok mu değil..

Anda olmak istemek imkansız mı hayır hiç değil..

Yazarken dahi kızıyorum kendime; hatta şuan al çantanı git işte..

kur masanı sıyır pantolon paçalarını, aç uzun güzel saçlarını….

Yapamıyorum…

Yapamadıkça değişen kalp ritmime haksızlık ediyorum biliyorum ama içi boş cevaplarımın. Ve bilirsiniz, sol yanı kandıramıyorum.

Syg,

Antika Ayna, 2021